PANGATLONG HINAGPIS

pumikit ka...
damhin mo ang mga palad kong pinalamig ng panahon
isipin mo ang mga ngiti ng kahapon
bawat halakhakan at mga taghoy.

pumikit ka...
balikan mo ang sandaling nagpalutang sayo sa alapaap
mga kaganapang noon ay isa lamang pangarap
at mga talang di mo maapuhap.

pumikit ka...
muli mong tanawin ang madilim na ulap
noong panahong kinailangan mo ng paglingap
at mahihigpit na yakap.

sa muli mong pagmulat,
katotohanan ay muling sasambulat
ang sugat ay muling magnanaknak.
at gagamutin sa paraang TAMA at DAPAT.

nawa'y di ka mabulagan
sa nakakasilaw na katotohanan
at sa mga alikabok na nagkalat sa daan
upang ikaw ay ganap na matauhan.

kung sakali mang
mabalot ng dilim ang iyong mga mata
mga tala man ay di mo na muling makita
damhin mo ang init ng aking mga palad
sabay tayong maglalakad.

gagabayan kita.
aakayin.
aalalayan.
hanggang matagpuan mong muli
ang iyong sarili
sa aking mga kamay...

...at muling nanumbalik ang aking ulirat...

UNANG HINAGPIS
PANGALAWANG HINAGPIS

labing-walong araw bago magpasko
ikalawang araw ng pagluluksa

IKAW

Ang pagmamahal ko sa iyo'y walang kapara
pag-ibig na punung-puno ng pag-asa
IKAW ang gabi ko at umaga
tanging lakas ko sa tuwina...

Nadarama mo sana ang aking pagsinta
sa buhay ko'y IKAW lamang,wala nang iba pa.
patuloy kang iibigin at pakamamahalin
tumalikod man ang mundo sa akin.

Mahal kita.
IKAW lamang.
IKAW na nga.
Walang iba.

"BANYAGA"

Mahigit apat na libong milya
Labing dalawang oras na paglalakbay
Mula sa paliparan ng NAIA…

“Marhaba!” ang wika ng piloto
Sa paglapag ng salipawpaw
Isip ay tuliro.

Sa pagbukas ng telepono
“ETISALAT” ang bumungad
Bakit muling naririto?

Habang tinutunton ang daan palabas
Di naligalig sa haba ng pila
Ngunit dama ang banas.

Sa harap ng kinatawan ng bansang dinayo
Sagot ay pawang wikang Ingles
Sa mga tanong na ibinato.

Muli ay dayuhan sa bansa ng mga Arabo
Dama ang init ng kapaligiran
Nangangamba sa maaari pang kahinatnan.

Sa ikalawang pagkakataon
Labing walong buwan mula noon
Bumalik at nagpaampon.

Alipin man ng ibang nasyon
Minabuting mamuhay ng malayo at malaya
Kaysa maging busabos sa tinubuang lupa!

muling inilathala mula sa aking nakaraan.
ginawa ang tula pagkatapos ng tatlumpung araw na bakasyon sa Pilipinas.
hindi ako pinalad na makauwi ngayong taong ito...
kaya nagbalik-tanaw na lamang ako...
____________________________________

HIMLAYAN

Sa kabila ng nakaabang na panganib
Patuloy akong aawit…
Patuloy kong aawitan ng maligayang himig
Ang mga kaluluwa sa langit.

Sa kabila ng nagbabadyang unos
Patuloy akong guguhit…
Patuloy kong iguguhit ang masayang araw
At kakalimutan ang sakit.

Sa kabila ng nananariwang karamdaman
Patuloy akong susulat…
Patuloy kong isusulat ang bawat sandali
At mananatiling mulat.

Sa kabila ng lahat ng bumabalot na takot…
Sa kabila ng lahat ng kahapisan…
Sa kabila ng lahat ng kawalang-pagasa…
Magpapatuloy ako…

Dahil sa kabila ng lahat ng dusa
Doon ako nakakasumpong ng ligaya.
Dahil sa kabila ng lahat ng hirap
Doon lamang ako gumiginhawa.

Patuloy kong yayakapin ang kalungkutan
Hanggang bumalot sa buo kong katauhan…
Hanggang ako’y tuluyang mahimlay…
At… sa Kalangitan ay magkamalay…



muli kong inilathala mula sa aking nakaraan... _______________________________________

TIME OUT!

Kapag pagod ka na, ang sabi ng iba, pwedeng magpahinga.
Kapag hirap ka na, ang sabi ng iba, ibaba ang dala.
Kapag antok ka na, ang sabi ng iba, ipikit ang mata.
Kapag ngalay ka na, ang sabi ng iba, sa kabila'y bumaling ka.

Kapag mabigat na, hindi daw masamang bawasan ng isa.
Kapag nahihilo na, umupo lamang daw sa silya.
Kapag tuliro na, isip daw ay kailangan munang magpahinga.
Ngunit kung may "deadline" ka... matutulog ka pa ba?

Pag inurong ang deadline, lalo lamang matataranta
Dahil hahaba ang araw ng pag-iisip at pagpapasya.
Kapag tapos ka na, ang sabi ng iba, ay ipasa mo na!
Aba, teka! Pilipino ako... sa Mayo a-singko ko pa ipapadala!

___________________________________

NAGHAHAMON...

Kung ako ay iyong mahal…
Magawa mo kayang hawakan ang aking kamay?
Habang tayo’y magkasamang naglalakbay
Sa lansangan nitong buhay?

Kung ako ay iyong mahal…
Kaya mo kayang titigan ang aking mga mata?
Sabay sabing “minamahal kita
At sa puso ay wala ng iba pa”?

Kung ako ay iyong mahal…
Yayakapin mo ba ako sa bawat sandali?
Habang nakikita mong may lungkot sa labi
At puno ang puso ng dusa’t pighati?

Kung ako ay iyong mahal…
Halika’t hawakan mo ang aking mga kamay
At pakatitigan mo ang aking mga mata
Dahil wala na akong nanaisin pang iba.

Kung ako ay iyong mahal…
Halika’t ibulong mo sa aking tenga
Nang mayroong ligaya at saya
Ang mga katagang “Minamahal Kita”.






Nagmamahal,


_______________________________________

GINTONG SULAT

Marahil ay nabasa na ng ilan sa inyo ang liham ng magulang sa kanyang anak. O kung hindi pa, mangyaring basahin muna DITO bago magpatuloy (maigsi lamang 'wag maging tamad!).

Ang tula sa ibaba ay sagot ko lamang sa liham na iyan. Una na itong nailathala sa Aking Nakaraan (Aug. 6, 2008).

Paalala: maselan ang tula.

________________________________________________________________

Mahal kong Ama at Ina,

Pinalaki nyo kaming tama at may takot sa Dyos.
Mula pagkabata ay tinuruan ng mabuting asal.
Tinuruan kung paano makihalubilo sa kapwa.
Paano rumespeto sa nakatatanda…
At paano magbigay sa nakababata…Alam namin ang hirap na inyong binata.
Kung pano kayo gumapang para sa aming pagaaral…
Kung paano kayo napuyat pag kami’y may karamdaman.
Kung paano n'yo dinala ang aming kasawian…
Kung pano kayo naging masaya sa aming tagumpay.

Huwag kayong magalala sa inyong pagtanda,
Kung nanlalabo man ang inyong mga mata..
Hayaan nyong kami ang sa inyo ay magpakita
Ng bawat liwanag at gintong pagasa…

Hahabaan namin ang aming pasensya…
Hindi man kasing haba ng binigay n'yo noong una.
Aakayin kayo sa inyong paglakad…
Hihintayin gaano man kabagal…
Dahil alam naming sa inyong pagtanda…
Lumalabas ang madami nyong karamdaman.

Kung paulit-ulit man ang inyong pagsasalita.
Na parang isang plakang sira…
Wala kaming gagawin kundi kayo ay pakinggan…
Gaya nung mga araw na kayo ay nariyan
Upang maging tenga sa aming kalungkutan.

Kung anong amoy nyo sa inyong pagtanda,
Hindi namin iyon alintana…
Iintindihing mabuti na ang inyong katawan
Ay humihina na at pilit na lang na lumalaban.
Kaya kagaya ng dati kayo ay yayakapin…
Mas mahigpit pa sa pagkakayap nyo sa amin!

At dahil kami ay lumaking inyong pinag-aral,
Kailangan din naming maghanapbuhay.
Upang ang hinaharap ay mapaghandaan,
Upang kayo ay lubos na mapaglingkuran.
Kahit ilang milya pa ang layo namin sa inyo,
Nakikita pa rin namin ang mukha nyo sa litrato.

Babaunin namin lahat ng gintong aral
Na inyong itinuro at ikinintal sa isipan.
Sa aming pagbalik sa ating luklukan
Tayo ay magdamag na magkukwentuhan.
Ipapaalala sa inyo ang mga nakaraan
Hanggang ang katawan ay mapagod at mahimlay.

At kung sa sandaling kailangan na kaming iwan,
Mabuting ngayon pa lang ay inyong malaman:
Na kami ay nagpapasalamat sa lahat ng natutunan
Na kami ay nagsisisi sa mga ginawang kasalanan
Na kayo ay ipinagmamalaking tunay…
At higit sa lahat:
Kayo ay lubos naming minamahal!

___________________________________________

PAGNINIIG

Hindi ko hilig ang kumuha ng gawa ng iba. Lahat ng nabasa ninyo dito ay natural na galing sa utak at puso ko. Ngunit sa unang pagkakataon, hayaan nyo akong ibahagi ang isang tulang alam kong pupukaw (muli) sa inyo, at muling gigising sa natutulog nyong diwa! Ito ay ginawa ng isang kaibigan...

Kasabay nang pagbuhos ng ulan…
Una mong ilalatag ang iyong katawan…
Kasunod nito ang papaibabaw ako…
Aking kaputian ay lalapat sa iyong kaitiman
Sa pagbuhos ng init…
Unti-unting iikot…gigiling…gugulong…
Hanggang mga katas natin ay papag-isahin…
Ikaw ang mangingibabaw…
Sa tapang mo ako’y matutunaw…
Sasambulat ang iyong kulay at amoy…
At sa paghupa ng ating pagniniig…
Mapupukaw ang natutulog na isip…
Madidinig ang kanilang sambit…
Aaaahhhh…kaysarap talaga ng kape…
Lalo na sa maulang gabi…
_____________________________________

INIT SA TAG-ULAN

Sa pagpatak ng ulan sa bubungan
Ikaw ay nakaabang sa bintana sa Kanluran.
Isasabay mo sana ang pagdaloy ng iyong mga luha
Ngunit nagulat ka sa aking ginawa.
Sa aking ingay bumalik ang iyong ulirat
Tumakbo ka sa aking unang hudyat.
Ang init ng iyong kamay muli kong nadama
At muli kong naamoy ang iyong hininga.
Sa tagal ng iyong pagkakapit
Buong katawan ko ay nag-init!
Halos dumampi na ang iyong mga labi
Patuloy kang nagsalita at agad humikbi.
Ah! kay lambot ng ‘yong kamay sa aking kahubdan
Ngunit bakit boses mo ay gumaralgal?
Sa mahigpit mong kapit ika’y napapikit
At ang iyong tuhod, tila nanginginig!
Dagli mo akong sinakal… ibinato…
Kinitil mo ang buhay ko…
Pano ka na?
Wala ka ng nobyo…
Wala ka pang telepono…

____________________________________

TORTURE

Punit-punitin man ang aking pagkatao
Tatayo pa rin akong naka-taas noo
Kahit durugin pa ang aking mga buto
Kahit hambalusin pa ng pala ang ulo!

Luray-lurayin man ang aking mga laman
Buong-tapang akong haharap sa tanan
Kahit agawin pa ang dalawang paningin
Kahit putulin pa ang dila kong angkin.

Basag-basagin man ang aking mukha
Nakatunghay pa ring tititig sa madla
Kahit na kuko ay tanggaling isa-isa
Kahit na buhok ay lagas na lagas na.

Ibitin-bitin man ang buong katauhan
Mamamatay akong may paninindigan
Kahit na kuryentehin ang aking katawan
Tanging itutugon: “WALA AKONG ALAM!”

___________________________________________

OVERUSED

Sa aking paglalakad ika’y natanawan
Angkin mong kagandahan aking nasilayan
‘Di nagdalawang-isip, ikaw ay tinitigan
Isinama kita sa aming tahanan.
Sa kagustuhan kong ikaw ay masarili
Sa aking silid, tayo’y magkatabi
Ikaw ay pinagod at aking ginamit
Di ko namalayang damit mo’y napunit.
Ako ay nagulat may araw na pala
Ikaw at ako ay nagkakasundo pa.
Nang ako’y mapagod, ikaw ay humiga
Ako ay pumikit… ika’y nagpahinga.
Sa pagmulat ng mata, ikaw ay hinanap
Nakahiga pa rin ngunit ako’y nagulat!
Bakit tila yata ikaw ay nagbago,
Nawala ang ganda at ang iyong bango!
Ako ay nag-isip kung anong gagawin
Gusto kong ibalik ang ganda mong angkin.
Sa aking sisidlan, labaha ay kinuha…
At sa gagawin ko’y, patawarin sana!
Kailangang ikaw ay aking saktan
Upang ang ganda mo’y muling masilayan
Upang magamit kang muli at pakinabangan…
Halika sa tabi ko… ika’y TATASAHAN.
(Mula sa mahalay na isip ng mapanuring panitik
MULING INILATHALA para sa mahahalay na tagasubaybay….)
____________________________________________

PAGTAKAS

Kung sa iyong mundo ika’y nasisikipan
Ikaw ay lumabas at magpahangin man lang.
Tanawing sandali ang kapaligiran
At magpasalamat sa buhay na hiram.

Kung sa iyong mundo ika’y nalulungkot
Subukang ngumiti kahit na may kirot
Balikan mo saglit ang iyong nakaraan
At alalahanin ang bawat halakhakan.

Kung sa iyong mundo ikaw ay pagod na
Bakit di mo subukang minsa’y magpahinga
Humiga sa silid, ipikit ang mata
Kalimutan muna lahat ng pangamba.

Kung sa iyong mundo ika’y gulong-gulo
At di mo mahanap ang kaligayahan mo
Sa tabi ng dagat ikaw ay pumasyal
Isigaw mong lahat ng iyong alinlangan.

Kung sa iyong mundo ikaw ay sawa na
At gusto mong lumipat sa mundo ng iba
Isiping mabuti, baka magsisi ka
Dahil ang iyong mundo ay mundo din nila!

_______________________________________

Pangalawang Hinagpis

Sa matagal na pagtatago ko sa katahimikan
Ako’y lumalantad ng may katinuan
Ang bawat tanong ay bibigyang kasagutan
Ang lahat ng dilim, aking liliwanagan.

Noong araw na ikaw ay aking natanawan
Nabighani agad ako sa iyong kagandahan
Pinilit kong limutin ang sugat ng nakaraan
Dahil batid kong sa’yo ako’y mapapamahal.

Noong una ay masaya ang ating samahan
Dahil meron pa rin akong kaunting kalayaan
Ngunit dahil na rin sa kalayaang iyan
Ako’y nagkamali at ikaw ay nasaktan!

Pinilit kong magbago alang-alang sa iyo
Pilit tinalikuran ang sarili kong mundo
Unti-unting nabura ang aking pagkatao
Dahil nawala ang kalayaang meron ako!

Kung dati-rati ay may halakhak sa silid
At maaari pang gawin lahat ng aking ibig
Ngayon ay dalangin kong oras ay lumipas na
Upang bukas ay muling makagulong at magsaya!

Tiniis ko ang lahat, ngunit ako’y nadurog na
Nawala ang bawat ngiti at dati kong sigla.
Nakasanayan ko na rin ang buhay sa selda
Nagsulat akong muli at doo’y nalulong na!

Hindi ko suka’t akalaing pati sa aking mga gawa
Ikaw ay magiisip na muli akong “lumaya”
Ako’y nanahimik, di na lang nagsalita
Hinayaan ko na lamang ang iyong akala!

Ang kagustuhan kong magsulat ng malaya
Ay tila muling lumipad at nawala
Kailan mo kaya ako bibigyan ng tiwala?
Kapag katauhan ko ba’y naging sirang-sira?
______________________________________________

BATANES

(para sa dating kaibigang di ko na matunton… alam kong mahal mo ang Batanes!)
Hayaan mong ipadama ko ang aking pagmamahal
Pagmamahal na ipinagdamot kaninuman.
Pag-ibig na walang pinagkalooban.
Pagsintang tanging sarili ko lang ang may alam.

Hayaan mong piringan ko ang iyong mga mata
Upang pagmulat mo’y magulat ka sa ganda
Sa Batanes, doon tayo pupunta.
Ipapadama ko sa’yo ang lahat ng saya.

Sa Batanes, mahal ko ang katahimikan.
At ang bawat ihip ng hanging amihan
Madarama mo hanggang kaibuturan
At titiyakin kong di mo makakalimutan.

Sa pagbalik nating dalawa sa kapatagan
Hahawakan ko ang iyong mga kamay
Ikukulong kita sa aking mga bisig
Hanggang ika’y mapagod at maidlip…

Ikaw ay gigisingin ng aking mga halik
At ng mga yakap kong pagkahigpit
Sa Batanes… doon ko sisimulan…
Kung paano muli ang magmahal!!!

__________________________________________________
walang tanong na sasagutin tungkol sa tulang ito! (seryoso…)

COMA

Pikit-matang hinarap ang buhay na hiram
Pilit iwinaksi ang lahat ng agam
Nagbingi-bingihan sa bulong at sigaw
Hindi inalintana ang kilos at galaw.

Nagbulag-bulagan sa katotohanan
Kahit ang liwanag ay ‘di tinanawan
Nagmistulang pipi sa gitna ng karamihan
Wala ni isang salitang binitiwan.

Ang tanging laman ng puso at isipan
Ay ang kaligayahan sa nakaraan
Pansamantalang itinigil ang buhay
At ang inalala ay yaon lamang may kulay.

Huminto ang orasan sa sandaling iyon.
Katulad ng buhay, hindi nagpatuloy.
Diwa ay malinaw, puso ay may pintig
Di man gumagalaw ang katawan sa silid.

Katauhan ay naisalba nga ba?
O tuluyang namatay bagaman may pulso pa?
Buhay ang isipan sa kasalukuyan…
Ngunit bakit ang puso ay nasa nakaraan?___________________________________________

Isang Magandang Panaginip

Sa pagaakalang labi mo ang dumampi sa aking noo
Sa mahimbing kong pagtulog…

Sa pagaakalang kamay mo ang lumapat sa aking pisngi
Sa aking pagpapahinga…

Sa pagaakalang ang iyong mata ang nakatitig sa akin
Sa aking pagiisa…

Sa pagaakalang ang iyong ngiti ang sumalubong
Sa bago kong umaga…

Sa pagaakalang ang tinig mo ang aking naririnig
Sa loob ng aking silid…

Ako ay nagising at pilit kang hinanap.
Ngunit nabigo akong masumpungan ka.
Nakalimutan kong nasa Pilipinas ka nga pala,
Aking INA.
_________________________________________

Unang Hinagpis...

Muli kong sinuyod ang karagatan upang kahit sandali ay magkaroon ng kalayaan. 
Muli akong bumulong sa hangin upang kahit saglit ay maikwento ko ang bawat hinagpis.

Ah! kay tagal na simula nung maisipan kong buksan ang pintong ito. Ngunit ito pa lamang ang una kong sanaysay at hindi ko pa rin alam kung saan ito patutungo...

Marahil ay hindi pa ako handang magsulat muli. Marahil kulang pa ang kahapisang bumabalot sa akin. At dahil na rin sa ingay ng kapaligiran kaya nabibigo akong maibalik ang sarili sa aking nakaraan.

Ngunit hindi ko hahayaang maging tigang na lupa ang lugar na ito. Darating ang pagkakataong, muli kong ihihimig ang aking damdamin. Muli kong didiligin ng aking mga luha ang kabukirang ito. Muli kong tataniman... hanggang dumating ang araw ng pamumulaklak... at araw ng pag-aani.

At sa sandaling iyon... sabay-sabay nating pagsasaluhan ang aking tagumpay!

_________________________________

Me & My Colors

I'm a poet.

I'm a lover.

I'm a friend.

I'm a dreamer.

I'm yellow.

I'm blue.

I'm red.

It's true.

I'm an artist.

I'm a player.

I'm a sinner.

I'm no saint.

I'm a wanderer.

I'm a smoker.

I'm a chatter.

I'm a loner.

I love numbers.

I love girls.

I love YOU

I love HUE :)