INIT SA TAG-ULAN

Sa pagpatak ng ulan sa bubungan
Ikaw ay nakaabang sa bintana sa Kanluran.
Isasabay mo sana ang pagdaloy ng iyong mga luha
Ngunit nagulat ka sa aking ginawa.
Sa aking ingay bumalik ang iyong ulirat
Tumakbo ka sa aking unang hudyat.
Ang init ng iyong kamay muli kong nadama
At muli kong naamoy ang iyong hininga.
Sa tagal ng iyong pagkakapit
Buong katawan ko ay nag-init!
Halos dumampi na ang iyong mga labi
Patuloy kang nagsalita at agad humikbi.
Ah! kay lambot ng ‘yong kamay sa aking kahubdan
Ngunit bakit boses mo ay gumaralgal?
Sa mahigpit mong kapit ika’y napapikit
At ang iyong tuhod, tila nanginginig!
Dagli mo akong sinakal… ibinato…
Kinitil mo ang buhay ko…
Pano ka na?
Wala ka ng nobyo…
Wala ka pang telepono…

____________________________________