Pangalawang Hinagpis

Sa matagal na pagtatago ko sa katahimikan
Ako’y lumalantad ng may katinuan
Ang bawat tanong ay bibigyang kasagutan
Ang lahat ng dilim, aking liliwanagan.

Noong araw na ikaw ay aking natanawan
Nabighani agad ako sa iyong kagandahan
Pinilit kong limutin ang sugat ng nakaraan
Dahil batid kong sa’yo ako’y mapapamahal.

Noong una ay masaya ang ating samahan
Dahil meron pa rin akong kaunting kalayaan
Ngunit dahil na rin sa kalayaang iyan
Ako’y nagkamali at ikaw ay nasaktan!

Pinilit kong magbago alang-alang sa iyo
Pilit tinalikuran ang sarili kong mundo
Unti-unting nabura ang aking pagkatao
Dahil nawala ang kalayaang meron ako!

Kung dati-rati ay may halakhak sa silid
At maaari pang gawin lahat ng aking ibig
Ngayon ay dalangin kong oras ay lumipas na
Upang bukas ay muling makagulong at magsaya!

Tiniis ko ang lahat, ngunit ako’y nadurog na
Nawala ang bawat ngiti at dati kong sigla.
Nakasanayan ko na rin ang buhay sa selda
Nagsulat akong muli at doo’y nalulong na!

Hindi ko suka’t akalaing pati sa aking mga gawa
Ikaw ay magiisip na muli akong “lumaya”
Ako’y nanahimik, di na lang nagsalita
Hinayaan ko na lamang ang iyong akala!

Ang kagustuhan kong magsulat ng malaya
Ay tila muling lumipad at nawala
Kailan mo kaya ako bibigyan ng tiwala?
Kapag katauhan ko ba’y naging sirang-sira?
______________________________________________